தியானம்

சப்பளாம் கட்டி
நெஞ்சு நிமிர்ந்து
கண்ணை மூடி
உள்ளே பார்த்தால்
உள்ளேயும் அதுதான்
இருக்கிறது

தன் தாள் பணிந்து

காதலுக்குக் கண்ணில்லை
என்பது பிழை
காதலின் வடிவே
கனிமொழி
கண்மணி
காதலே மழலை
காதலே பக்தி
காதலே பச்சைப்
பயிர்கள்
காதலே உயிர்
காதலே உணவு
காதலே நோய்
அதுவே மருந்து
காதல் கண்ணில் என்றால்
கன்னியின் மார்பகத்தில் நிற்கிறது அது
ஊழி முதல்வன் போல்
உருவம் கருத்த
கருக்குழியில் நின்று
போகிறது
அங்கே சுரக்கிறது
உமிழ்கிறது
உயிராய் மலர்கிறது.
காதலே வாழ்வு
காதலே உயிரோட்டம்
காதலே கவிதை
காதலே உணர்வு
அது தரும் களிப்பு.

காதலே வாழ்கவென
அர்ச்சிக்கும் மரமலர்கள்
தன் தாளில் நின்று.

கவிதை எழுதும் பொழுது!

பொழுது போகாப்
பொழுதுகளில்
பொழுது பற்றிய
சிந்தனை
பயமுறுத்தியது.
எத்தனை இன்பப்
பொழுதும் நிற்பதில்லை.
நல்ல பொழுதும்
கெட்ட பொழுதும்
நகர்ந்து கொண்டே
இருக்கின்றன.
போன பொழுது
கிடைக்காததால்
பொழுதும் சாக்காடும்
ஒன்றே.
நெருநல் உளன்.
இன்று இல்லை
என்பதூம்
பொழுது காட்டும் வித்தை.
பொழுது வரும்
போகும் எனும் போது
பொழுது
உன்னதா?
என்னதா?
உள்ளதா?

காரணம்?

கடந்தன
கழிந்தன
கரைந்தன
கண்ணை விட்டு
மறைந்தன
காலமாகிப் போனபின்பும்
காட்சி மட்டும்
நினைவில் நின்று
கடக்க மறுத்து
கழியா நின்றன
கரைய மறுத்தன
காலமாகாமல்
கல் போல் நின்றன.
தீயும் தொட முடியவில்லை
நீரும் கரைக்க முடியவில்லை
நினைவே நீ என்ன
சிரஞ்சீவியா எனக்
கேட்ட கேள்வியின்
முகமும் தேய்ந்து
போனதெனில்
ஏன்
தோன்றின
வாழ்ந்தன
கடந்தன
மறைந்தன
கரைந்தன
காரணமே
இல்லாமல்?
சொல்லாமல்?